Powiązania pomiędzy tabelami (związki pomiędzy relacjami)
W praktyce spotkać możemy trzy fundamentalne związki między tabelami. Dzięki nim, możemy zapewnić integralność referencyjną danych i zamodelować odpowiednią logikę naszej struktury. Abstrahując od szczegółowej analizy wszystkich rodzajów związków jakie są możliwe w modelu E-R (opcjonalne, obowiązkowe, tetralne), skupimy się tylko na binarnych – czyli dwuargumentowych.
ZWIĄZEK 1:1 (jeden do jeden)
Każdy wiersz z tabeli A może mieć tylko jednego odpowiednika w tabeli B (i na odwrót).
Ten rodzaj relacji może być postrzegany jako podzielenie tabeli na dwie (bo relacja jest jeden do jeden). Stosowany np. wtedy, gdy zbiór dodatkowych atrybutów jest określony tylko dla wąskiego podzbioru wierszy w tabeli podstawowej.
Innym zastosowaniem związku 1:1, jest wydzielenie pewnej grupy atrybutów które są rzadko odpytywane. Mogą być, więc umiejscowione w tabeli przechowywanej na osobnym wolniejszym, nośniku danych.
Kolejny scenariusz to dodatkowa ochrona części atrybutów określonego typu (np. informacji wrażliwych takich jak wynagrodzenie, preferencje etc.). Wydzielając je do osobnej tabeli, możemy zapewnić dodatkowy poziom zabezpieczeń (dostęp, szyfrowanie).
ZWIĄZEK 1:N (jeden do wiele)
Jest to najczęściej spotykana relacja. Określamy w niej że każdy element ze zbioru A (wiersz tabeli A), może być powiązany z wieloma elementami zbioru B.
ZWIĄZEK N:M (wiele do wiele)
Realizowana jest zawsze jako dwie relacje 1:N. Zatem jeśli chcemy między dwoma tabelami zamodelować związek N:M potrzebujemy trzecią tabelę – łącznikową. Przykładem niech będzie fragment każdego systemu zamówień. Mamy zamówienia i produkty. Każdy z produktów może być zamawiany wielokrotnie, w różnych zamówieniach. Każde z zamówień może zawierać wiele pozycji (produktów). Tabelą łączącą, realizującą relacje 1:N będzie tu tabela Order Details.